Di şaristaniyên kevnar de ji bo parastina ji rojê yekem car sîwan çawa hatine bikar anîn?
Li şaristaniyên kevnar ên wekî Çîn, Misir û Hindistanê sîwan cara yekem ji bo parastina ji tavê hatine bikaranîn.Di van çandan de sîwan ji malzemeyên wek pel, per û kaxiz dihatin çêkirin û ji bo ku ji tîrêjên rojê re sîwanek peyda bikin, li jora serî dihatin girtin.
Li Chinaînê, sîwan ji hêla royal û dewlemendan ve wekî sembola statûyê dihat bikar anîn.Ew bi gelemperî ji hevrîşimê hatine çêkirin û bi sêwiranên tevlihev hatine xemilandin, û ji hêla karmendan ve têne hilgirtin da ku mirov ji rojê siya bikin.Li Hindistanê sîwan hem ji aliyê mêr û hem jî ji aliyê jinan ve dihat bikaranîn û ji pelên xurmê yan jî ji qumaşê pembû dihat çêkirin.Ew beşek girîng a jiyana rojane bûn, ji tava germ rehetiyek peyda dikirin.
Li Misrê kevnar, sîwan jî ji bo peydakirina siya rojê dihatin bikaranîn.Ew ji pelên papîrus hatine çêkirin û ji hêla kesên dewlemend û padîşahan ve têne bikar anîn.Di heman demê de tê bawer kirin ku di merasîm û cejnên olî de sîwan dihatin bikaranîn.
Bi tevayî, sîwan xwedî dîrokek dewlemend e ku ji şaristaniyên kevnar vedigere û di destpêkê de wekî amûrek ji bo parastina ji tavê ne ji baranê hatine bikar anîn.Bi demê re, ew di nav amûrên parastinê yên ku em îro dizanin û bikar tînin de pêş ketin û pêşve çûn.
Dema şandinê: Mar-28-2023